YÖK üniversite sınavlarında oyuncağa dönen farklı katsayı uygulamasının (şimdilik) son halini açıkladı:

Kendi alanında tercih yaparsan 0,15, farklı alanda yaparsan 0,13!

Bu ne demek? Yaklaşık olarak 4-5 net fazla yapmayı başarırsanız istediğiniz bölümü seçebilirsiniz demek. Meslek Lisesinde konusunda temel eğitimi almış, iş hayatına yakın gençlerin son bir “umut” sınava asılması, mühendis olmaya uğraşması demek. Olmazsa kahrolması demek.

Kendilerince katsayı farkı koyarak bazılarını tatmin etmek istenmiş olsa da o bazıları için hala İmam Hatip mezunlarına kıyak demek. Bana göre ise olayın en önemsiz ayrıntısı bu…

.

Türkiye’nin, meşhur ismiyle, “ara eleman” ihtiyacı var. Herkes çocuğu mühendis olsun, doktor olsun, Başbakan olsun istiyor. Mühendislik okuyan, eli tekniğe yatkın olmayan gençler eli mahkum işsiz kalıyor, ya da yine gidip alakasız bir işle uğraşıyor.

Teknik okul mezunu, eğitimini almış, eli yatkın, işi öğrenmiş gençler de, sanki afedersiniz bir halt varmış gibi üniversite okumak için ağızlarını sulandıra sulandıra hırsla sınava hazırlanıyor.

Sınavı ilk seferinde kazanamayanlar bu düzenin psikolojik etkisi yüzünden her sene ısrarla üniversiteyi zorluyor. Es kaza girmeyi başarırlarsa da ikinci kıyamet mezun olduklarında kopuyor. Sonuçta mühendis ihtiyacı belli, doktor ihtiyacı belli, Başbakan ihtiyacı belli. Hepsi sayılı.

Doktorlar hastalara yetişemedikleri için eylem yapıyorlar ve en önemli sorunları olarak hastabakıcı ve hemşire eksikliğini gösteriyorlar.

Mühendisler canım bilimsel araştırma ve geliştirmeden yoksun ülkemde haliyle vasıflı iş bulamadığı için, satış elemanı olarak ekmeğini kolluyor.

Fabrikalar işçi arıyor, ustabaşı arıyor, tekniker arıyor… Bulamıyor.

.

Bu sorun yalnızca bu iki konuda değil her alanda geçerli.

Kimse oğlum aşçı olsun demiyor, kimse kızım terzi olsun demiyor. Olacaksa topçu olsun, popçu olsun. Gelgelelim, kimse oğlum rockçu olsun da demiyor. En nihayetinde olacaksa bari en meşhuru olsun!

Halbuki kişi sevdiği işi yapar, yaptığı işi severse ancak başarılı olabiliyor. Ancak o zaman mutlu oluyor.

Ben henüz bu yaşıma kadar “işimden nefret ediyorum ama maaşı çok iyi” diyip, mutlu olan birini tanımadım, görmedim, duymadım.

Peki hayatta amaç mutlu olmak değilse nedir?

Haydi şimdi gel de bunu 0,15 – 0,13 farkının üstesinden gelmek için çırpınacak gençlere ve onları sürükleyen ailelere anlat…

готовые движкиб/у купить